Η τέχνη δεν είναι εμπόρευμα. Κάθε καλλιτεχνικό έργο που δημιουργείται ανήκει στο λαό! Δεν ανήκει ΟΥΤΕ στους παραγωγούς, ΟΥΤΕ στους διανομείς, ΟΥΤΕ ΚΑΝ στον δημιουργό του! Παραγωγοί και διανομείς αποκτούν «δικαιώματα» καλλιτεχνικών έργων χωρίς να έχουν ουδεμία σχέση με την τέχνη. Είναι έμποροι. Πως γίνεται λοιπόν να ελέγχουν την τέχνη; Στον κινηματογράφο για παράδειγμα 5-6 άσχετοι με το σινεμά έμποροι καθορίζουν τι θα δει ένας ολόκληρος λαός. Παράγουν και διανέμουν την τέχνη με καθαρά εμπορικά κριτήρια. Υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν και αυτοαποκαλούνται καλλιτέχνες. Δεν είναι όμως. Είναι κι αυτοί έμποροι. Καλλιτέχνης είναι ο πιτσιρικάς που φτιάχνει μουσική στο pc του (ανεξάρτητος απ’ τον παραγωγό πια) και την διανέμει μόνος του στο internet (χωρίς μεσάζοντες και λογοκρισίες) απελευθερωμένη από κάθε παραλογισμό που μπορεί να προκύψει απ' την πνευματική ιδιοκτησία, με σκοπό ΟΧΙ το κέρδος, αλλά να προάγει την τέχνη! Σε ένα κοινό που καμία πολυεθνική δε μπορεί να του προσφέρει. Χωρίς να σκέφτεται αν το εξώφυλλο του είναι πιασάρικο. Και εκείνος απελευθερωμένος από κάθε είδους ιδιοκτησία διαθέτει πια το έργο του ελεύθερα για προβολή ή τροποποίηση από άλλους καλλιτέχνες σε μια παγκόσμια κολεκτίβα με σκοπό να διανεμηθεί ξανά το νέο παραγώμενο έργο εξίσου ελεύθερα. Δίνοντας νέα πνοή στην τέχνη, απελευθερώνοντας την μια για πάντα από τους «καλλιτέχνες»-εμπόρους.
Το να πουλιέται ένα έργο ενός καλλιτέχνη που δεν βρίσκεται εν ζωή π.χ. εδώ και 40 χρόνια είναι παράλογο. Ή ένας καλλιτέχνης να έχει δικαιώματα στα έργα ενός άλλου. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι το ίδιο παράλογη με κάθε άλλη μορφή ιδιοκτησίας. Βάζω σε μια σειρά λέξεις και κατοχυρώνω πνευματικά το αποτέλεσμα. Κάθε ένας που θέλει να τις χρησιμοποιήσει μ’ αυτή τη σειρά θα πρέπει να μου καταβάλει κάποιο αντίτιμο. Επιχειρήσεις κατοχυρώνουν ακόμα και το χρώμα του logo τους. Για παράδειγμα η Coca Cola χρησιμοποιεί μια απόχρωση του κόκκινου, την οποία κανείς άλλος δε μπορεί να χρησιμοποιήσει. Το τουβλάκι της lego με το οποίο όλοι έχουμε παίξει είναι κατοχυρωμένη πατέντα εδώ και 50 χρόνια. Δεν επιτρέπεται να το φτιάξετε μόνοι σας και να το προσφέρετε στο παιδί σας, γιατί η επιχείρηση θα έχει απώλεια κέρδους. Οι εικόνες GIF που είναι διαδεδομένες ευρέως στο WEB, χρησιμοποιούν μια μορφή συμπίεσης, γνωστή ως LZW, η οποία είναι πατέντα της UNISYS. Αν στη WEB τοποθεσία σας έχετε τέτοιου τύπου εικόνες τότε χρωστάτε χρήματα στην UNISYS. Στα βιβλία αναγράφεται ότι απαγορεύεται η αναδημοσίευση ακόμα και μέρους του βιβλίου. Αυτό σημαίνει ότι πιθανόν και σ’ αυτό το κείμενο που διαβάζετε τώρα μπορεί να υπάρχουν προτάσεις που έχουν γραφτεί σε κάποιο βιβλίο και πιθανόν να θεωρηθούν προϊόν «κλοπής». Στο FAQ του site της ΑΕΠΙ υπάρχει μια απάντηση που λέει ότι για να τραγουδήσεις ακόμα και μόνος σου σε ένα μαγαζί, πρέπει να πάρεις πρώτα έγκριση. Όσο περισσότερο το ψάξετε τόσο περισσότερα παράλογα παραδείγματα θα βρείτε. Η πνευματική ιδιοκτησία στερεί απ’ την κοινωνία την πρόσβαση στη γνώση.
Το αποτέλεσμα όμως των εταιριών-λόμπι στην τέχνη γενικότερα ήταν να ξεχωρίζουν τα καλλιτεχνικά έργα με βάση την εμπορικότητα. Η κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού εξαρτάται την εμπορική πολιτική αυτών των εταιριών. Άφησαν έξω απ' τη διανομή ταινίες αριστουργήματα επειδή δεν «πουλάνε», γιατί, για το λόμπι τους το μόνο που μετράει είναι το κέρδος! (που είναι το Zemlya, το Pather Panchali, το Marienbad, το Weekend, το Ma nuit chez Maud κ.α.). Πως θα δεις αυτές τις ταινίες «νόμιμα»; Θα τις δεις μόνο αν συμφέρει εμπορικά τον κάθε επιχειρηματία να τις φέρει. Αν γυρίσεις αύριο μια Sui generis ταινία πιστεύεις ότι θα βρεις διανομή; Θα σου πούνε ότι δεν πουλάει φίλε αυτό. Ή ποιός είσαι εσύ; Το πρόβλημα όμως δεν αφορά μόνο τον υποψήφιο καλλιτέχνη αλλά ολόκληρη την κοινωνία, απ’ την οποία αυτός ο επιχειρηματίας στερεί πιθανόν ένα σπουδαίο έργο, γιατί δεν πιστεύει ότι θα βγάλει αρκετά. Τα τελευταία 10 χρόνια το internet έδωσε μια γερή γροθιά στο στομάχι αυτής της βιομηχανίας με την ελεύθερη διάδοση της πληροφορίας. Οι εταιρίες προσπάθησαν να αστυνομεύσουν τη νέα κοινωνία που δημιουργήθηκε, χωρίς όμως αποτέλεσμα καθώς αυτή εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Δεν άργησαν να καταλάβουν όμως, ότι το λόμπι τους έχει ήδη καταρρεύσει.
Τη βιομηχανία αυτή θα την χαρακτήριζα βραδυκίνητη και δυσκοίλια. Όταν έπεσαν στην παγίδα που οι ίδιοι δημιούργησαν, η κοινωνία του internet απέδειξε πως μια παγκόσμια κολεκτίβα ερασιτεχνών μπορεί να δράσει τόσο γρήγορα που καμία πολυεθνική δε μπορεί να ανταγωνιστεί. Ποια ήταν η παγίδα; Μα φυσικά τα δικαιώματα που οι ίδιοι δημιούργησαν είχαν ημερομηνία λήξης. Όταν λοιπόν άρχισαν να χάνουν τα δικαιώματα κάποιων έργων τους, μη μπορώντας να τα διαθέσουν στην αγορά, αυτά συνέχιζαν να υπάρχουν ελεύθερα στο internet. Όταν προσπάθησαν να καρπωθούν το κέρδος της νέας ζήτησης για τηλεοπτικές σειρές που αγνοούσαν τόσα χρόνια, έπεσαν πάνω στην ίδια τους τη γραφειοκρατία η οποία τους ανάγκασε να αργούν κατά ένα χρόνο να φέρουν έργα που ο χρήστης του internet μπορούσε να έχει την επόμενη μέρα.
Προσπαθούν να περάσουν ένα προφίλ αδικημένων αποκρύπτοντας όμως απ’ τον κόσμο ότι τα δικαιώματα των ταινιών τα αγοράζουν με ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ!! Με απλά λόγια ΕΜΕΙΣ πληρώνουμε τις ταινίες για να τις διαχειρίζονται αυτοί και μετά μας ζητούν κι άλλα για να μας τις δείξουν!!
Σκούζουν για τους μαύρους που τους χαλούν το πάρτυ. Αγνοούν όμως επιδεικτικά ότι η πολιτική που στηρίζουν αυτοί, ανάγκασε αυτούς τους ανθρώπους να μεταναστεύσουν και τώρα τους παρουσιάζουν ως θύτες.
Μας ζητάτε χρήματα για να αγοράσουμε βιβλία. Δηλαδή στερούν από συγκεκριμένες τάξεις την πρόσβαση στη γνώση! Παράγουν software στα οποία δεν επιτρέπουν την πρόσβαση στον πηγαίο κώδικα! Αποκρύπτοντας δηλαδή την παραγόμενη γνώση απ' την κοινωνία. Η πολιτική τους είναι ταξική και απευθύνεται σε μία συγκεκριμένη τάξη. Εκμεταλλεύονται υπαλλήλους οι οποίοι δουλεύουν για να κερδίζουν τ’ αφεντικά τους. Για να μιλήσουμε με εμπορικούς όρους, κάνουν τους μεσάζοντες δημιουργώντας μια υπεραξία στο "προϊόν" (έτσι το αποκαλούν) απ' το πουθενά. Περάσανε νόμους που δεν έχουν σκοπό να προάγουν την τέχνη αλλά να προασπίσουν τα συμφέροντα τους.
Δεν είμαστε εμείς παράνομοι. Εσείς είστε δυνάστες. Όσο για την πνευματική ιδιοκτησία, ποιος είναι πηγή έμπνευσης ενός καλλιτεχνικού έργου; Δεν είναι η ίδια η κοινωνία; Είναι δυνατόν λοιπόν να της ζητάς δικαιώματα από τη στιγμή που συνέβαλε στο έργο;
Δεν αγαπάτε την τέχνη!
Δεν έχετε σχέση με την τέχνη!
Είστε ΕΜΠΟΡΟΙ!
Υ.Γ. Όχι μόνο θα σας κλείσουμε. Θα περάσετε κι από λαϊκό δικαστήριο μετά. Και τα χρόνια που θα φάτε θα είναι ίσα με τα χρόνια που βιάζατε την τέχνη, επί τους υπαλλήλους που εκμεταλλευτήκατε!
Διαφημιστικά σποτ της ΕΠΟΕ προτρέπουν τον κόσμο να μην «κλέβει» τα εμπορεύματά τους καθώς θα αφήσει χιλιάδες άνεργους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτό είναι ένα παραμύθι, καθώς οι εταιρίες διανομής στην Ελλάδα λειτουργούν με 2-3 εργαζομένους (στην καλύτερη περίπτωση) και ο μόνος ουσιαστικά θιγόμενος απ’ αυτήν την ιστορία είναι ο έμπορος, ο οποίος δεν έπρεπε, έτσι κι αλλιώς ,να έχει εμπορικά δικαιώματα στην τέχνη. Υπάρχουν εταιρίες «Κολοσσοί» που λειτουργούν με μία γραμματέα δηλαδή μόλις 1 εργαζόμενο.
Οι εταιρίες διανομής έχουν χρυσοπληρώσει με πανάκριβα συμβόλαια τα δικαιώματα των έργων, με σκοπό να τα φέρουν στην Ελλάδα ώστε να προάγουν τον πολιτισμό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Άλλο ένα επιχειρηματικής λογικής παραμύθι, καθώς θα έπρεπε να γνωρίζετε πως ακόμα και η διανομή επιδοτείται από το κράτος, άρα τα έργα αυτά τα έχετε πληρώσει εσείς, με ένα ποσοστό του εμπόρου. Ένα σύστημα δηλαδή σαν αυτό της κατασκευής των δρόμων και της αποπληρωμής μέσω των διοδίων.
Η κινηματογραφική βιομηχανία (που έχει και την πιο ακριβή παραγωγή) θα καταρρεύσει άρα η «πειρατεία» θα σκοτώσει την τέχνη του κινηματογράφου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η βιομηχανία αυτή των εμπόρων παραγωγών, παραμέρισε τους καλλιτέχνες δημιουργούς και δημιούργησε τους εμπόρους δημιουργούς. Η ελεύθερη διακίνηση των καλλιτεχνικών έργων θα σκοτώσει αυτούς τους επαγγελματίες «καλλιτέχνες» και όχι τον κινηματογράφο. Ο κινηματογράφος θα αναγεννηθεί μόλις αποχωρήσει και ο τελευταίος τυχαίος που ασχολείται μαζί του.
Τα διαφυγόντα κέρδη απ’ την «πειρατεία» είναι δισεκατομμυρίων ευρώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχουν ακουστεί κατά καιρούς πολλά νούμερα. Προφανώς απευθύνονται σε ηλίθιους καθώς ο αριθμός αυτός προκύπτει απ’ το σύνολο των download τα οποία υπολογίζουν σαν υποτιθέμενες πωλήσεις. Κανείς όμως δεν θα αγόραζε όλα αυτά που κατεβάζει γιατί απλά δεν έχει να διαθέσει τόσα χρήματα. Άρα ο αριθμός που εμφανίζουν είναι φανταστικός-πλαστός.
