Η Υπατία αδειάζει και οι 300 απεργοί πείνας επιστρέφουν σπίτια τους με δεσμεύσεις από την κυβέρνηση που σε πρώτη φάση δείχνουν νικηφόρο τον αγώνα που έδωσαν επί 44 ημέρες.Ποιοί είναι αυτοί οι 300 που μονοπώλησαν πολλές συζητήσεις; Είναι οι εξαθλιωμένοι που ναι μεν κατανοούμε αλλά... αλλά... . Είναι οι κατατρεγμένοι που πολύ θα θέλαμε να τους βοηθήσουμε αλλά όχι τώρα με την κρίση, δυστυχώς δεν μπορούμε... γιατί δεν περνάτε αργότερα; Είναι η εστία μόλυνσης στα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά τους. Είναι η τρίχα στο γεμάτο πιάτο τους. Είναι οι μετανάστες. Είναι οι ξένοι. Ξένοι; Σε ποιόν; Δεν έχουμε όλη κοινή καταγωγή; Τι συνιστά τελικά τους Έλληνες (και όλους τους λαούς) πέρα από το ότι προπαγανδιστήκαμε όλοι με τα ιδεώδη του έθνους, του κράτους; Τα σύνορα (γεωγραφικά/πολιτικά) και τα έθνη όπως κατασκευάστηκαν έτσι θα πέσουνε μια μέρα. Τι θα απογινούμε όλοι εμείς τότε; Θα μείνουμε χωρίς πατρίδα ή θα μείνουμε με ΜΙΑ πατρίδα;
Τι δεν είναι όμως οι 300; Δεν είναι οι 300, είναι οι χιλιάδες. Δεν είναι οι φθηνοί εργάτες, είναι οι φθηνοί στόχοι. Οι μετανάστες δεν είναι μετανάστες μόνο και πρέπει να πάψει μια λέξη να φτάνει να προσδιορίζει έναν άνθρωπο. Είναι οι εργάτες χωρίς δικαιώματα, είναι οι άνεργοι χωρίς όνειρα, είναι αυτοί που προτιμάνε το θάνατο από μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια. Δεν είμαστε όλοι μετανάστες, είμαστε όλοι άνθρωποι που κάποια στιγμή στο δίλημμα ελευθερία ή θάνατος πρέπει να αποφασίσουμε ποιοί θα είναι τελικά αυτοί που θα μπουν σε μόνιμη απεργία πείνας.
Ντροπή σε όλους αυτούς που από τις θέσεις τους συνέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια στον ξεριζωμό ανθρώπων να μιλούν τώρα για μεταναστευτική πολιτική. Ντροπή σε όλους αυτούς που αντί να κοιτάνε τα μάτια των ανθρώπων κοιτάνε τα χέρια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου